Arme Sjinkie Knegt! Na een frustrerend EK werd hij op het laatste onderdeel gediskwalificeerd voor de einduitslag, omdat hij in een woede-uitbarsting met twee middelvingers omhoog over de finish kwam en een trappende beweging maakte in de richting van Victor An, een Rus van Koreaanse origine, die hem versloeg. Weg bronzen medaille. Vloog hij dit weekend niet letterlijk uit de bocht, dan wel figuurlijk.
Na de race werd de shorttracker geïnterviewd door een NOS-verslaggever. Met in-en-in trieste puppy-ogen, waarmee Knegt bij de bewuste finish nog leek te kunnen moorden, keek hij naar de verslaggever — maar vaker nog naar links, naar rechts, naar de grond. Alles om de tranen nog even te onderdrukken. “Ik hoor een beetje een breekbare stem?” merkt de vragensteller fijntjes op. Sjinkie houdt zich nog even groot, maar zijn onderlip trilt en in zijn ogen verschijnt het eerste smeltwater. Een paar zinnen later werpt hij nog één wanhopige, verdrietige blik in de camera, wendt dan zijn hoofd af en loopt huilend weg.
Vandaag gaf hij aan spijt te hebben van zijn gedrag tijdens de race. “Niet het slimste wat ik ooit heb gedaan”, aldus het heethoofd. “Natuurlijk heb ik er spijt van.” Excuses had hij al aangeboden, aan zijn sponsors en zijn team. Meer uit plichtsbesef dan uit oprecht berouw natuurlijk, want Sjinkie Knegt weet ook wel dat er eigenlijk niets is om sorry voor te zeggen. Niet het team werd gediskwalificeerd, maar hijzelf. En hij was ver genoeg verwijderd van An om een trappende beweging te kunnen maken zonder dat zijn schaats bij de Koreaanse Rus in zijn rug zou blijven staan. Kortom, hij had niemand pijn gedaan en alleen zichzelf benadeeld, en hoewel Knegt zich misschien geen schoolvoorbeeld van “sportieve verliezer” toonde, liet hij wel zien wat sport zo mooi maakt: emotie.
Ik zie liever een dergelijke woede-uitbarsting en daarop volgend pure verdriet dan iemand die zijn hoofd buigt en het verlies gelaten over zich heen laat komen. Sjinkie, ik zou zeggen: laat ze die bronzen medaille opvreten. Over een paar weken, in Sochi, is het tijd voor sportieve revanche. En ik zet mijn geld in op jou, want juist je haast on-Nederlandse temperament waardoor je dit EK uit de bocht vloog, is wat je straks op het hoogste podium kan brengen.
