Ooit een serie gezien waarin een bankiersdochter uit Seoul tijdelijk het lichaam van een buschauffeur uit Nairobi overneemt om met haar Aziatische vechtkunsten zijn vijanden te overmeesteren? En dat je daar zonder blikken of blozen in mee kunt gaan? Nee? Dan heb je Sense8 nog niet gezien. Deze week verscheen het tweede seizoen op Netflix, en daarvan heb ik zojuist een aantal afleveringen gekeken. Wat een geweldige serie!
Het martial arts-verhaal hierboven is slechts één voorbeeld van de vele fantastische gebeurtenissen uit de serie. In het kort: Sense8 vertelt de verhalen van acht “sensates”, die verspreid over de hele wereld wonen, elkaar in eerste instantie niet kennen, maar toch met elkaar verbonden zijn. Ze kunnen elkaars pijn en geluk voelen, ze kunnen bij elkaar langs zonder ruimtetijdgrenzen om te zien wat de ander ziet, en ze kunnen profiteren van elkaars kennis en kunnen.
Karakters
De personages zijn stuk voor stuk sterke karakters die overtuigend worden neergezet. In het kort: we maken kennis met transgender Nomi (geboren als Michael) uit San Francisco, politieagent Will uit Chicago, de IJslandse dromer Riley die nu in Londen woont, en straatvechter Wolfgang uit Berlijn. Daarnaast hebben we de slimme Indiase vrouw Kala, de eerdergenoemde buschauffeur Capheus uit Nairobi en bankiersdochter Sun uit Seoel, en tenslotte de populaire Mexicaanse acteur Lito.
Naast een overkoepelende verhaallijn (waarin de sensates het kort gezegd opnemen tegen een kwaadaardig bedrijf dat jacht op ze maakt) worstelt elk personage ook met zijn/haar eigen problemen. Soms van vergelijkbare aard, soms helemaal niet. Zo belandt Wolfgang steeds dieper in de georganiseerde Berlijnse misdaad, en draait Sun op voor de witteboordencriminaliteit van haar broer. Kala bevindt zich op het spanningsveld tussen traditie en moderniteit — wat betreft religie maar ook wat betreft liefde. Een ander karakter dat worstelt met de liefde is Lito: hij is homoseksueel maar durft dit niet te uiten, uit angst zijn vrouwelijke fans te verliezen.
Dit is één van de sterke punten van de serie: ze laat de liefde in al haar tonen en aarden zien, inclusief bijkomende erotiek. En dat is een verademing. Want hoewel je met acht personages natuurlijk bij lange na niet de hele regenboog aan mensen en relaties kunt omvatten, toont Sense8 meer verscheidenheid in karakters dan ik ooit in één serie heb gezien. Het is net het echte leven.
De serie toont ook, overigens zonder melodramatisch te worden, hoe mensen uit verschillende culturen feitelijk dezelfde zorgen en vreugde hebben. We zien de sensates in een vrolijke extase allemaal dansen, we zien ze op dezelfde manier liefhebben en smachten naar liefde, we zien dezelfde familiebanden die onbreekbaar lijken of juist teleurstellen.
Beeld & geluid
Behalve qua inhoud maakt Sense8 ook qua vorm veel indruk. In de afleveringen wordt geregeld geschakeld tussen verschillende steden en personages, waarbij wordt uitgezoomd of voor een ander cameraperspectief wordt gekozen en tegelijkertijd een minimale, net merkbare slow motion wordt ingezet. De muziek overstemt de geluiden van de scène, en zo is het alsof de ene droom plaatsmaakt voor de volgende.
Over droombeelden gesproken: in de serie komen van tijd tot tijd trage, vrij lange scènes voor waarin personages bijvoorbeeld onder water zwemmen (zie de afbeelding hieronder) of aan tai chi doen. Begeleid door mooie muziek bieden deze beelden heel fijne adempauzes in de hectiek van de acht gefilmde levens, en zorgen ze ook dat de serie geen hak op de tak-indruk maakt, een reëel gevaar met zoveel simultane verhaallijnen.
Dankzij de juiste mix aan karakters en verscheidenheid aan levens, enerzijds het geschakel tussen de personages en anderzijds hun gezamenlijke optredens, en de dromerige intermezzo’s vliegen de afleveringen voorbij. Het komt me niet vaak voor dat ik het gevoel heb personages uit een serie écht te kennen, maar bij Sense8 is dit wel het geval. Sterker nog, ik voel meer en meer alsof ik een speciale connectie met ze heb…
Geen opmerkingen:
Een reactie posten